Manifestom

İnsanlık tarihi boyunca birbirini kovalayan çağlardan kadim medeniyetlere yazılı tarihten günümüze insanın varoluş refleksleri farklı formlarda ama hep aynıydı. Buradan yola çıkan sanatçı duygusal kodlarla insanın açığa çıkan ortak hislerine, varoluş reflekslerine, toplumsal travmalarına dikkat çeker. ‘İnsanlık hali’ mottosuyla malzemeyi tinsel devinimlerimizle harmanlar. Toplumsal normların birey üzerindeki basıncı dışa vurduğu formlar ile protest bir dile dönüşür.

Sanatçı bu zamansız duyguların izini sürerek yalnızca bugün değil yarın da yankılanacak sanatsal bir algı yaratır. Onun heykelleri soğuk kimliklerinden sıyrılıp insan özütünden damıtılmış bir duygu ile ısınır. İnsan varoluşunu sekteye uğratan, baskılayan düğümleri kendi formlarında gevşetirken görürsünüz. Öyle ki kolektif bellek ile kurulan bağı empatik bir etkiyle yansıtır.

Sanatçı realizmin gerçekliğini imgesel deformasyonla eritip yeniden yorumlar. Eserleri bu devinim ile somutun ötesinde görsel bir söyleme dönüşür. Sanat onun için dışa vurumcu anlayışla duygu ve düşüncelerini ifade eden bir araç olurken ‘çamur’ soluk alan bir boyut kazanır.

Bu yolculukta çamurla biraz cenk ettikten sonra senkronize olup dans etmeye başladığınızda gelişen bağı vazgeçilmez bulur.